ضعیف شدن حافظه کوتاه‌مدت یعنی فراموش کردن وقایع اخیر زندگی در حالی که از دست دادن حافظه طولانی‌مدت یعنی ناتوانی در حفظ و یادآوری خاطرات گذشته. بیشتر مردم تصور می‌کنند ضعیف شدن حافظه از نشانه‌های پیری است، اما سالمندی تنها عامل بروز این مشکل نیست. اختلالات حافظه ممکن است در نتیجه مصرف برخی داروها نیز بروز کند. در اینجا داروهایی را که باعث ایجاد فراموشی و اختلالات حافظه می‌شود معرفی می‌کنیم.
به گزارش
روابط عمومی سازمان تدارکات پزشکی به نقل از pharma news داروهای آرام بخش ( گروه بنزودیازپین ها) همچون آلپرازولام، کلونازپام، دیازپام (والیوم)،
لورازپام و فلورازپام جزو داروهای رایج برای مقابله با استرس و اضطراب هستند. این داروها
با ایجاد خوابی راحت، مقابله با استرس، ایجاد آرامش و شل کردن عضلات باعث بهبود
تاثیر ناقل عصبی آمینو بوتیریک اسید روی گیرنده‌های خود می‌شود. این داروها برای
درمان تحریک‌پذیری، اضطراب، اسپاسم‌های عضلانی، تشنج و همچنین برای درمان بیخوابی
و افسردگی نیز تجویز می‌شوند، اما داروهای گروه بنزودیازپین، برخی از مناطق مربوط
به حافظه را در مغز غیرفعال می‌کنند. در این صورت نیز روی تبادل داده‌ها و اطلاعات
حافظه کوتاه‌مدت و حافظه بلند‌مدت اختلالاتی بروز می‌کند. جالب اینجاست که این
عارضه جانبی داروهای آرامبخش گاهی به‌عنوان نقطه قوت این داروها در نظر گرفته می‌شود. برای
جلوگیری از عوارض بخصوص در افراد سالمند، این داروها باید در مدت زمان کوتاه و تحت
نظر پزشک متخصص مصرف شوند.
داروهای
ضدکلسترول (استاتین‌ها)
داروهایی مثل
آتورواستاتین، لواستاتین و... جزو داروهای ضدچربی خون هستند که باعث کاهش بیوسنتز
کلسترول و تنظیم چربی خون می‌شوند. تاثیر اصلی این داروها کاهش میزان کلسترول در
خون بوده، اما در عین حال کلسترول خوب (HDL) در مغز را نیز کاهش می‌دهند. یک‌چهارم کلسترولی که در بدن وجود دارد در مغز
قرار دارد. چربی‌ها برای ساخت رابطه بین سلول‌های عصبی و ایجاد ارتباط بین حافظه
و یادگیری، لازم و ضروری هستند. استاتین‌ها باعث کاهش میزان کلسترول در مغز شده و
زمینه بروز اختلالات حافظه را فراهم می‌کنند. اگر
میزان کلسترول خونتان فقط کمی از حد طبیعی بالاتر است، از مصرف استاتین‌ها پرهیز
کرده و با کمک رژیم غذایی و نیز مصرف بیشتر ویتامین‌های B12، B6 و اسیدفولیک
نسبت به کنترل آن اقدام کنید.