جین سینگ گیاهیست چند ساله به بلندی تا 80 سانتمیتر، دارای برگهایی مشتمل بر 5 برگچه نوک تیز دندانه دار، که دو برگچه پایینی کوچکتر از بقیه هستند. گلهای آن به صورتی چتری مجتمع شده و به تعداد 15 تا 20 عدد در هر چتر میباشد. ریشه های این گیاه متورم و بر حسب سن گیاه ممکن است تا 2/1 متر طول و 10 سانتیمتر عرض داشته باشد. ریشه های مسن و غیرپرورشی دارای ارزش دارویی بیشتری است.
به گزارش روابط عمومی سازمان تدارکات پزشکی به نقل از pharma news جین سینگ
بومی کوههای جنگلی قسمت شرق اسیا است و عمدتا از کره، چین و ژاپن صادر میگردد ،جین سینگی که از امریکا صادر میشود نوع موثر و دارویی آن نیست.
جین
سینگ به اشکال مختلف از جمله قرص، کپسول، عصاره، قطره، شربت و پودر در جهان عرضه
میشود. همچنین به صورت تی بگهای سه گرمی جهت تهیه چای عرضه میشود.
این گیاه ضد
درد، ضد آریتمی، ضد سرطان، ضد افسردگی، ضد ورم، ضد نفخ، ضد عفونی
کننده، ضد ویروس، افزایش دهنده میل جنسی، مقوی قلب، ملین، ادرار اور، مهوع، محرک،
استروژنیک، خلط آور، محافظ کبد، افزایش دهنده حافظه، محرک تنفسی، مسکن، مقوی معده،
گشاد کننده عروق، کاهش دهنده قند خون، محرک سیستم ایمنی بدن، آرام بخش، ضد استرس،
افزایش قدرت روحی و جسمی و محافظ در برابر آثار زیانبار اشعه ها
می باشد
طریقه مصرف این گیاه به این صورت می باشد که یک لیوان آب در حال جوش را روی 3 گرم پودر جین سینگ ریخته و حدود 10 دقیقه
صبر میکنیم، سپس آنرا صاف کرده و میل میکنیم. این میزان میتواند تا سه بار در روز
تکرار شود. مدت مصرف به این منوال میتواند تا سه - چهار هفته تکرار شود. مقدار
مصرف ریشه معمولا 4 - 5/6 گرم در روز است. در روسیه معتقدند که پس از 15 - 20 روز
مصرف آن را باید به مدت دو هفته قطع کرد. یکی از مصارف مهم آن به مدت یک ماه در پاییز
است تا بدن در زمستان دارای قدرت دفاعی خوبی باشد.
مصرف
زیاد جینسینگ باعث بیخوابی، عصبانیت، اسهال، کاهش فشار خون و راش پوستی
میشود.