یک مطالعه مروری جدید، راهنمای دارویی مفیدی برای پزشکان ارائه می‌کند که می‌توانند از آن برای کمک به تسکین درد ستون فقرات در جمعیت مسن استفاده کنند.
تعداد رو به افزایشی از افراد مسن دچار درد ستون فقرات هستند. اگرچه
داروها برای مدیریت درد بسیار مهم هستند، بیماران سالخورده به‌علت کاهش
عملکرد کلیه و کبد، بیماری‌های هم‌زمان و چند دارویی (استفاده هم‌زمان از
چند دارو برای درمان مشکلات پزشکی مختلف) نمی‌توانند زیاد از آن داروها
استفاده کنند.
مطالعه‌ای مروری اخیراً نشان داده است که استامینوفن
در افراد مسن بی‌خطر است، اما داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (ایبوپروفن)
ممکن است برای درد ستون فقرات مفیدتر باشند.
داروهای ضدالتهاب
غیراستروئیدی باید برای مدت کوتاهی و در دوزهای پایین‌تر و با احتیاط در
افراد مستعد مشکلات گوارشی مصرف شوند، درحالی‌که کورتیکواستروئیدها دارای
کمترین شواهد برای درمان کمردرد غیراختصاصی هستند. علاوه‌بر‌این، افراد مسن
ممکن است از داروهای ضددرد عصبی گاباپنتین و پرگابالین با احتیاط درمورد
مقدار دارو و عملکرد کلیه استفاده کنند.
با درنظر گرفتن خواب‌آلودگی و
سرگیجه‌ی احتمالی، داروهای ضدافسردگی جدیدتر (دولوکستین) ممکن است نسبت
به داروهای قدیمی‌تر (نورتریپتیلین) برای تسکین کمردرد مفیدتر باشد.
با
درنظر گرفتن عملکرد کلیه و کبد، چندین شل‌کننده عضلات (مانند باکلوفن و
تیزانیدین) ممکن است بتواند توسط افراد مسن مصرف شود. اوپیوئیدها در درمان
کمردرد معمولی کاربرد کمی دارند، اگرچه ممکن است با احتیاط در شرایطی که
درمان‌های دیگر اثری ندارند، استفاده شوند.
مایکل پرلوف، استادیار عصب‌شناسی در دانشکده پزشکی دانشگاه بوستون و یکی از نویسندگان مقاله توضیح داد:
بیشتر
افراد سالخورده در مقطعی از زمان دچار گردن درد یا کمردرد می‌شوند که به
اندازه‌ای آزاردهنده است که باید به پزشک مراجعه کنند. یافته‌های ما
راهنمای دارویی مفیدی را برای پزشکان ارائه می‌کند تا از آن برای تسکین درد
ستون فقرات در جمعیت مسن که سابقه پزشکی پیچیده‌ای دارند، استفاده کنند.
پژوهشگران
مروری از مقاله‌های منتشرشده را به‌منظور ارزیابی شواهد برای داروهای مورد
استفاده برای درد مربوط به ستون فقرات در افراد مسن با تمرکز روی
متابولیسم دارو و عوارض جانبی دارو انجام دادند. آن‌ها سپس توصیه‌هایی
براساس مقدار مؤثر و ایمن دارو ارائه دادند. ازجمله یافته‌های آن‌ها شامل
موارد زیر می‌شود:
۱. داروهای ضددرد گاباپنتین و پرگابالین می‌توانند
موجب سرگیجه یا مشکل در راه رفتن شوند، اما ممکن است برای درد عصبی گردن و
کمر (مانند سیاتیک) در افراد مسن مزیت‌هایی داشته باشند. آن‌ها باید در
دوزهای کمتر با تنظیم دوز کوچک‌تر استفاده شود.
2. برخی از داروهای شل‌کننده عضلات (کاریسوپرودول، کلرزوکسازون،
سیکلوبنزاپرین، متاکسالون، متوکاربامول و اورفنادرین) در افراد مسن به‌علت
خطر رخوت‌زایی و سقوط توصیه نمی‌شود. برخی دیگر (تیزانیدین، باکلوفن،
دانترولین) ممکن است برای درد گردن و کمر مفید باشد و بیشترین شواهد در
حمایت از اثربخشی تیزانیدین و باکلوفن وجود دارد. این داروها باید در
دوزهای پایین استفاده شود و از مصرف تیزانیدین توسط افراد مبتلا به بیماری
کبدی پرهیز شود و دوز پایینی از باکلوفن در افراد مبتلا به بیماری کلیه
مصرف شود.
۳. به‌علت عوارض جانبی، معمولاً از تجویز داروهای
ضدافسردگی قدیمی‌تر برای افراد مسن اجتناب می‌شود، اما نورتریپتیلین و
دزپپرامین ممکن است در دوزهای پایین برای دردهای عصبی گردن و کمر بهتر تحمل
شود. به‌طورکلی، ضدافسردگی‌های جدیدتر (برای مثال دولوکستین) دارای
پروفایل ایمنی بهتر و اثربخشی خوبی برای درد عصبی مرتبط با ستون فقرات
هستند.